کد مطلب:50339 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا قرآن روز قيامت را جائي معادل 1000 سال و جاي ديگر برابر 000/50هزار مي داند

در سوره «سجده» آيه 5 فرموده است: «{/Bيُدَبِّرُ اَلْأَمْرَ{w16-17w}{I10:3I}*/} ...؛ تدبير مي كند امر را از آسمان به سوي زمين سپس بالا مي رود به سوي او در روزي كه مقدار آن به اندازه هزار سال (از آنچه شما محاسبه مي كنيد) است». و در سوره مباركه معارج آيه 5 فرموده است: «{/Bتَعْرُجُ اَلْمَلائِكَةُ{w1-2w}{I70:4I}/} ...؛ عروج مي كنند فرشتگان و روح به سوي او در روزي كه مقدار آن پنجاه هزار سال است». با اندكي تامل در معنا و محتواي دو آيه تفاوت آنها به خوبي آشكار مي شود؛ يعني دو موضوع است و دو محمول و لذا تضادي در كار نيست. آيه سوره سجده مربوط به تدبير امور زمين است و اينكه فاصله اي كه از آسمان تا زمين پيموده مي شود تا تدبير امور (به وسيله ملائكه) انجام گردد به مقدار هزار سال از سال هاي معمولي است. بنابر گفته مفسران منظور از اين هزار سال فاصله 500 سال براي نزول و 500 سال براي عروج است. البته نه اينكه فرشتگان در اين همه مدت در راه باشند؛ بلكه هزار سال تشبيهي است براي فهماندن مقدار فاصله طي شده ولي آيه دوم - كه در سوره مباركه معارج است - به قرينه آيات قبل و بعد آن مربوط به قيامت است كه 50 موقف دارد و هر موقف 1000 سال و جمع آن 50000 سال مي شود. در پايان اين نكته را ياد آور مي شويم كه به جهت پيچيدگي خلقت و نحوه تدبير و فرجام آن نبايد انتظار داشته باشيم كه آيات مربوط به اين مباحث آياتي بسيار ساده و درك آن براي هر كس ممكن باشد. مسلما مضمون اصلي و عميق اين آيات به قدري باعظمت و عجيب است كه حتي تحمل رموز و اشارات آن نيز براي برخي گران است. بنابراين تعارضي بين اين آيات نيست و موضوع آنها دو مقوله جداي از يكديگر است.